Haftalar aylar bir kaç yıl sonra değil tam 16 sene sonra üniversite dostlarıyla buluşmak görüşmek !!!
Koskoca 16 sene!!!
O kadar zaman geçmiş miiiiii???
Hiç farkında değilim...
Sanki bir kaç sene...
Sanki hala otuzlardayız, sanki hala çıtır mimarlarız...
Hepimiz 40lardayız... Bir kaçımız hariç çoğu evlenmiş çoluk çocuk sahibi olmuş başarılı iş kadını ve adamı, zayıflamış, şişmanlamış, saçsız kalmış, saçını boyatmış, yüzlerde zamanın izleri, gözlerde, yüreklerde zamanın ve yılların değiştiremediği, eskitemediği biz...
Kıbrıs'tan mezun olup geldikten sonra hepimiz bir yerlere dağıldık... Okuldayken planladığımız yaşam hayalleri zaman içinde değişti... İstanbul'da yaşamaya başlayanlarda oldu zaman içinde memleketlerine geri dönenlerde...
Ben bu kadar gez geç olmama rağmen ancak bana yakın olanlarla ilişkimi sürdürebildim...
Facebook izini kaybettiğimiz ama unutmadığımız dostlarımıza yeniden kavuşmak için vesile oldu... Yeni telefon numaraları alınıp verildi, facebook sayfasında yayınlanan aile fotoraflarına bakılıp dostlar adına sevinildi, gurur duyuldu...
Bir şekilde denk gelinebildiyse kanlı canlıda görüşüldü...
Ancak Cumartesi günü 16 senedir kanlı canlı görmediğim birsürü dostu bir arada görmenin sevincini yaşadım!!!
En son mezuniyette görüştüğümüz fotoğraflarla takip ettiğimiz 40 yılda bir telefonlaştığımız onlarca arkadaş İstanbul'da bir araya geldik!!!
Swiss otelin lobisinde ilk buluştuğumuz anlar çok değişik çok tuhaftı!
Afacan, çıtır hallerini bildiğim delikanlılar karşımda koca koca adamlar olarak duruyodu!!! Baba olmuş, iş adamı olmuş, olgun görünümlü bu adamların usumdaki görüntüleriyle hiç alakaları yoktu!!! Hani neredeyse bilmem ne beycim nasılsınız diye konuşacaktım!!!
Hati leeeeyn! Hepsinin gözleri, yürekleri tanıdığım bildiğim halleriydi!
Büyümüştük, sorumluluk sahibi olmuştuk, fiziksel olarak değişmiştik ama aynıydık!!!
İlk bir kaç dakika fiziksel inceleme, nasıl davranacağını bilememe hali geçtikten sonra yeniden 20lik olduk! Hep bir ağzıdan yılların özlemiyle anılar dudaklardan dökülmeye başladı!
Her şey her yer biz olduk...
Mutluluk-hüzün bir garip duygu sarhoşluğu içinde boğaza doğru yola koyulduk...
Yolda seneler ve mesafeler kapandı...
Tüm grup yemekte buluşup ellerimize kadehlerimizi de alınca şakalar, başka ortamlarda anlatılması imkansız olan anılar... kahkahalar, paylaşımlar... sel olup aktı...
16 seneyi 1 gecede kapamanın imkanı yoktu...
Anlatılacak paylaşılacak o kadar çok şey vardı ki...
Bu geceyi tekrarlamalıyız diyip durduk...
Bize 1 gece yetmezdi ki...
Hep beraber Kıbrıs'a gidip Kıbrıs'ta tanıştığımız, arkadaşlıklarımızın, dostluklarımızın başladığı unutamadığımız anılarımızın memleketine gitmeliyiz dedik...
Dedik ama, onca kişiyi toplarlayıp nasıl gerçek kılacağız bunu bilmiyorum!
Çok isterim, hep beraber Kıbrıs'a gitmeyi... Öğrenci hallerimizi anarak dıştan olgun birer yetişkin gibi duran ama aslında hiç öyle omayan deli dolu eğlenceli 40'lık gençler olarak hep beraber orada eğlenmek, gezmek, içmek, gülmek, ağlamak !
Cumartesi gecesi çok mutlu oldum... İnsan kanlı canlı görmeyince bazı şeyleri fark edemiyor... Türkiye'nin dört bir yanına dağılmış hepsi çok güzel 'insan' olan arkadaşlarım var benim!
Unutulmamak, hatırlanmak, yıllar sonrada görüşülen olmak harika!
Zaten öyle değildim ama cumartesi gecesi ben yalnız değilimi hissettim! 4 bir yandada olsak, bıraktığımız yerden devam edebildiğimizi görmek harikaydı...
İnsanın arkadaşlarıyla-dostlarıyla gurur duyması harika bir duygu.
Başarılı, güzel kalpli arkadaşlarımla bir arada olmak harikaydı... Etkisi çook uzun süre sürecek bir mutluluk yaşadık...
Geceden anlatacak çoook hikaye var aslında... Ama biraz zaman geçsin diye bekliyorum... Taze taze olmaaas! Eski ve yeni muzur hikayelerimizi sonra yazacağım! :)
Yeniden bir araya gelme sözü verdik ancak ben tek başıma yada bana eşlik eden arkadaşlarla dostlarımı memleketlerinde ziyaret etme kararı aldım...
Aileleriyle tanışmak, yaşadıkları yerleri deneyimlemek istiyorum...
Ve artık uzun aralıklarla görüşmek istemiyorum...
Her nekadar yaşımı göstermediğim söylensede yaşlanıyorum/ruz... ;) 40 yaş ufak ufak insanın içine korkular salmaya başlıyor... Eskisinden daha sık görüşmeliyiz... İnsanın eski dostlarını yitirmesi çok acı... Hala sağlıklıyken, gençken, kanlı-canlıyken mümkün olduğunca bir araya gelip yarenlik etmeliyiz birbirimize...
Hayatımıza girmiş yeni dostlar darılmasın-gücenmesin ama eski dostlukların tadı bambaşka... Hele üniversiteyi Kıbrıs'ta okumuş dostlarsa bunlar daha başkadır paylaşılanlar... Askerlik arkadaşlığı gibidir Kıbrıs'tan arkadaş olmak...
Zeeeengin bir kadınım ben! Ülkemin 4 bir yanında çook güzel dostlarım var benim... Hepsine ayrı ayrı teşekkürediyorum beni yıllar sonra geçmişe götürdükleri için, unuttuğum güzel anıları ve o güzel anıları paylaştığım dostlara hala sahip olduğumu hatırlattıkları için...
Canlar iyiki sizi tanımışım beaaa!!! ;)
Öpüjjjeeeeeem! ;))
