Yaz geçer yine gelir...

Yaz geçer yine gelir…
Murathan Mungan’ın bir şiiriymiş…
Doğru yazlar geliyor ve geçiyor… Kıştan sonra hep yaz geliyor… Küresel ısınma sebebiyle biraz farklıda olsa artık, hep yaz yine geliyor… Bir iki derecelik değişimler sebebiyle gelmeyeceği güne kadar…
Ne o karamsarmıyım?
Bu kadar basit ama etkili bir şiir cümlesinin düşündürdüklerindeyim…
Yazın geçip yine gelmesi gibi birçok şey hayatımızda bu kadar basitlikte geçiyor ve yine geliyor…
Yaz geldi…
Yaşıyorum…
Geçmesine az kaldı…

Truman Capote’un satırlarındaki gibi ‘onu bekleyen yazı, önüne serilen ve o ilk özgür, kaba saba, yalın fırça darbelerini vuracağı, boş bir tuvale çeviren, keyifli, şen bir heyecan…’ yazımı yaşıyorum.

Alaylı bir gülümsemem var…
Kaç yaşında kaç özgür yaz geçirmiş bir kadınım… Ama bu yazın farklı geleceğini düşünüyordum…
Öylede oldu…
Yazım geçecek ve yine gelecek…
Kim bilir ben ne yapıyor olacağım?
Mutlu, mutsuz, geçer göçer, aşık, aşksız…
Hangimiz bilebiliyor ki?

Önümüzdeki tuvallerimiz fırça darbelerimizi hoyratça savurmamızı bekliyor…
Hoyratça mı? Belki bazılarımız softça, fırçanın tuvale değip değmediği belli olmayan dokunuşlar yapacaksınız… Ama nedense ben hoyratça… Neden soft değil de hoyratça?
Önümdeki tuvalde karalamalar var…
Asıl halini aldığında görünmeyecek altta kalan çalışmalar…

Büyük ressamların eserlerinin altındaki gerçekleri öğrenmeyi severmisiniz?, merak edermisiniz ben ederim…

Avrupa’da bir müzede olmak istedim şimdi… Kendinden geçmiş bir esere bakarken… Goya’nın çıplak Mayası geldi aklıma… Bende tombul olduğumdan mıdır acaba? Ne güzel bir tablodur o! Ne renkler vardı tam hatırlayamıyorum… krem, beyaz uçuk mavi ve su yeşili geliyor aklıma… Emin değilim ama emin olduğum şey heybeti… Ne güzel bir büyüklüktedir Maya… Ne güzel bir kadındır… Utanmadan çekinmeden yağlarının, kadınsı kıvrımlarının sergilenmesi ve edebi yete ermesi Goya’nın fırçasında…

Nerden nereye atladım…

Önümde Maya’nın ki kadar büyük bir tuval yok…
Önümde normal boyutlarda bir tuval var…
İmgemde kırmızılar, siyahlar azcık beyaz var…Hoyratça atılmış darbelerle yapılmış iç içe girmiş renkler…

Yaz geçer, yine gelir…
Kim bilir nasıl gelir…
Ama bilinen bir şey varsa o da; her gün güneşin doğduğudur…
Görmek, yaşamak, beklemek sizin tercihiniz…
Yaz geçecek…
Yine gelecek…
Gelecek…