Bilir-bilmez...

İçte yarı bir boşluk hissi...
Ne yapacağını bilemez, kararsız bir hal...

Öylesine bi durma arzusu...
Püfür püfür esen rüzgar bedeni yalarken, deniz kenarında olma arzusu...
Denizle göğün maviliğinin bir birine karışması
Kıyıya vuran dalgaların sesi...
Rüzgarla birbiriyle sevişen ağaç dallarının hışırtısı...
Rüzgardan uçuşan kum taneciklerinin yağlı bedene yapışması...

Özlemler bunlar...

Hayata geçirmek için kıpırdanmak lazım lazım olmasına da...
Bu beden, bu ruh, özlemini duyup hayalini kurduğu kıyı nerde bilmemekte...

Gitmekle kalmak arasında...
Ne istediğini bilmekle bilmemek arasında...

Çoktan tatile çıkmış olması gerekirken ilk defa durmakta...
Denize, kuma, güneşe ihtiyacı var bilmekte ama...
Bilememekte nereye...

Bildiği değişim zamanının geldiği...
Monotonlaşan, kabuklaşan, ağırlık yapan herşeyden sıyrılması gerektiği...
Taze, fresh, nefis, yeni, sıfır adımlar, tatlar, başlangıçlar, arzular, istekler, dilekler, beklentiler...
Yeni, yeniden...

Hamama gidip göbek taşının üstüne serilip keselenmek, yeni taze bir cilde sahip olmak gibi...
Kirlerin, eski derinin soyulup atılması gibi...
Sonrasının verdiği prüzsüzlük, güzellik, tazelik gibi...

Yenilenmek gerekte...
Alışkanlıklardan, bilinenden vaz geçmek, korkusuzca yeniye ileriye adım atmak uyuşuk adımlarla olmuyor işte...

Hadi, hazırız diyen bir enerji yok henüz içte...
Ama olmalı...

İçte yarı bir boşluk hali...
Olura bırakıp yaşamak bilinci tüm hücrelerce bilinsede...
Yinede elle tutulan, kesin bir karar, davranış aramakta, istemekte mantık...

Olura bırakıp yaşamak, hem yapılması gerekeni bildiğiniz hemde bilmediklerinizi çağrıştırıyor...
Normal yaşam sürerken olura bırakıp yaşıyoruz da, olura bırakma kararı alındığında ı-ıh !

İçte yarı bir boşluk...
Ne istediğini bilir-bilmez bir hal...
Mutluyla-mutsuz arası...
Keyifliyle-keyifsiz arası...
Kararlıyla-kararsız arası...

Yak bi cigara... çek içine...
Hayatta dumanın kıvrılıp akması gibi akıyor...
Bırak oluruna...
Hareket etmeni sağlayacak enerji gelecek, dolacak için nasıl olsa...