Vicdan...

Vicdan denen şey kötüşey...
Yo yoo vicdanlı olmak iyi birşey de...
İçinizi sinsi sinsi kemirmesi yok mu...

2 hafta önce birşey yapmam gerekiyordu...
Yapmadım.
İçimden gelmedi...
Gelmiyor...
Ve 2 haftadır hastayım, şişim, beynimin içinde küçük insancıklar dolanıyor vıdı vıdı...

Yine korkak kokarcalığım tuttu...
Kaçak dövüştüm...
Ama rahatladım...

Rahatladım rahatlamasına ama, bir insanı umutlandırmak sonrada incitmek hatta kırmış olmak beni derin mahzenlerde yuvarlıyorda yuvarlıyor...

Ama elden bu geliyor.
İnsanlar düşünmeden, bilmeden, anlamadan bekliyor...
Ama sen içinden gelmediğin için yapamıyorsun...
Kırıyorsun istemeden...
Ve sende kırılıyorsun...

Her şeyi kenara koyup gitmek gerek ama
İstemedikten sonra olmuyor...

Bu aralar karışığım...
İşim, ailem, özel yaşantımdaki koca boş bolon...
Unutmak adına, düşünmemek adına başka şeylere sarmayı tercih ediyorum...

Var olanları düşünmemek adına suni dertler yaratıyorum...
Sonuç kendimi sevmiyorum...
Başkalarının başını şişiriyorum...

İstemesekte bazen sorumluluklarımızı yerine getirmeliyiz
Dostluğu aşkla karıştırmamalıyız...
Ve bu karışık ruh hali normalleşene kadar içmemeliyiz...
Dimi...

Yessste... Ya dostluk değilse?
Ama cesaretim yok sorgulamaya...
Önce halletmem gerekenleri halletmeliyim...
Önce vicdanı %100 rahatlatmalıyım...