...

nabız:
72
68
64
.
.
.
Hayatın papuk ipliğine bağlı olduğu geyiği...
68
ve
72
Alınan rahat bir nefes ve oh...

Can vermenin kolay olmadığı geyiği...Sevdiğin şeylerden yaşarken vaz geçemezken, vaz geçip yitip gitmek kolay mı?Can vermek kadar canlanmakta kolay değil... değil mi?

Milyonlarca sperm ve yumurta... hayat bulmak için yüzüyorlar...Sadece vermek değil canlanmakta zor... değil mi?Sabahın 4'de felsefe yapıcak, düşünecek bir konu değil... Hele benim mantığımdan çok uykum varken hiç değil...

Bir inleme sesi...Odada hem ölüme hem yaşama edilen dilekler...
Umutlar karışık...
Sezsizlikte dinlenen nefes ve açık 4 çift göz...Uyku tatlı... uyumamalı... Hayat gözler açıkken vardır belkide...
Sigara içmeli...İçmemek gerektiğini bilmeye rağmen...
Sabahın ayazında teras...Tütünümün kırmızısına, fırtınadan sığınan gemilerin ışıkları karışıyor...
Karadenizden esen ayaz içimi titretiyor...
Kahveden daha ayıltıcı...

Sezsiz bir koşuşturmacanın sesleri geliyor...
Bir umut söndü...
Yitirlmiş umutlar içerde ben dışarda umutla şişirdiim ciğerlerime tütünümü çekiyorum...
Bu gece olmayacak biliyorum...
Hayat devam ediyor. Umut ciğerlerime doluyor...
Karadenizin ayazında dolunay bana göz kırpıyor...
Bende ona...
;)