Güneşin yüzümü yalamasına uyanıyorum...
Saat 9.30.
Gece, sabah 2'de bitmiş...
Eski evde 12'den önce tek gözümü bile açmazdım bu saatte...
Başımı yorganın altına sokuyorum...
Güneş, daha doğusu hayat izin vermiyor...
Başımda çok sigara içekten hafif bir ağrı...
Yüzüm şiş ama gülümsemem kocaman...
Uzun zaman sonra ilk defa kahve içmeden afyonum patlamış olarak Günaydın diye bağırıyorum...
Gün, aydın...
Ortalık koli dolu olmasına rağmen huzur var.
7 sene sonra radyodan klasik müzik tınısı evi dolduruyor...
Yüzümü yıkarken gülüyor ve şükrediyorum.
Annem yine eskisi gibi TRT FM'le iş yapıyor...
Carmenle inliyor tüm ev...
Saat 10 olmadan tüm komşular, opera sevdamızı öğreniyor...
Mutluluk ve huzur molekülleri etrafı sarmış, başımdan akan ılık su altında keyifle yıkanıyorum...
Marangoz geliyor, tasarımlarım okey alyor...
Way be, mesleğimi yapmasamda unutmamışım birçok şeyi...
Kartopiyerler kırılmadığından biraz eleştiri alacak ama, yinede güzel olacak !
Keyifliyim...
Dün gece her şey ve herkesten sıkılan, bunalan ben odamı aydınlatan güneşle yenileniyorum.
Radyonun sesini yeniden duymak...
Bu tarifi olmayan bir mutluluk...
Her şey zamanla yoluna giriyor...
Mutluluk ve huzur, her gün doğan ve dünyayı aydınlatan güneşle evimize giriyor...
1 yorum:
Hmmmm yeni ev guzel ev :))))... Ben de sabahlari gunes isigi ile uyanmak istiyoruum, uyanir uyanmaz cami aralayip tekrar sicacik yorganimin altina girip temiz hava esliginde keyif yapmak istiyorum... Bir gun benim de yeni bir evim olacak mi acaba, hadi yeni evi gectim ben yeni bir odaya da raziyim :))).. E hadi dolaplar bitsin de gormeye gelelim :)
Yorum Gönder