Elveda evim...

Neredeyse boşalmış, onlarca koliye sığmış dört duvara bakıp düşünmeye başlıyorum:
Neler neler yaşadım bu dört duvar arasında...
En büyük sırdaşım bu dört duvar oldu...
Umutlarıma, umutsuzluklarıma, gö yaşlarıma, hayallerime, mutluluklarıma, gecenin bir yarısı Ipodum kulağımda deli deli dans edişlerime şahit oldu...


7 sene önce başka bir ülkeden gelinip, başka bir ben olarak ne beklentilerle taşınıldı...
Amaçlarım vardı, umudum vardı, aşıktım... Mimarlık yapacaktım...
Çok sevmesem de bu evi, kısa süreliğine bir bekleyiş evi olacaktı...
Önce iş bulacaktım, sonra sevgilimin önce mezun sonra askere gitmesi derken hayat normal bir şekilde kendi düzenine, rayına geçecekti...
Bu evde çok oturmayacaktık...
Ama hayat sürprizlerle dolu...

İş görüşmeleri sancılarıma, işsiz dönemimdeki bunalımlı, gece uyanık gündüz uyur vaziyetime, sevgilimle yapılan konuşmalara, tartışmalara tanık oldu bu dört duvar...
Hele balkon... Az efkâr sigarası içip göğü seyretmedim...
Dünyaya göstermediğim yüzümü orda sergiledim...
Dolunaya bakıp herkesken sakladığım gözyaşlarımı orda akıttım ılık ılık...

Duvarlarım gece ki kurulan umut düşleriyle uyuyup, umutsuz uyanmalarıma şahit oldu...
7 sene boyunca bu 4 duvar herkesten daha çok benim tanığım oldu...
Sonunda gidiyoruz...
Tatsızlık, mutsuzluk, huzursuzluk veren ama yinede 7 sene boyunca bize yuva olan bu eve veda etmek üzereyiz...
Bu evden çıkınca usumdaki birçok şeyde silinecek...
Aaaa öyle mi olmuştu, nasıl yani, hatırlamıyorum vs. diyeceğim...

7 sene önceki ben değilim...Gittiğim için mutluyum...
Bu apartman ve komşuluk ilişkilerinden kurtulduğum için öylesine mutluyum ki... bir daha geri dönüp bakmak istememekteyim...
Ancak yaşamımızda önemli yer tutan bu 7 senenin kışın bizi sıcak, yazın serin tutan barınağına şükranlarımı sunmadan da edemiyorum...

Bizden sonraki huzurlu bir şekilde otursun dileğim... Ama bu komşularla zor... çok zor... Gelene sabırda diliyorum... Ya da manyaklık...

Elveda evim...
Ne yapacağına kararsız küçük bir kadın olarak geldim, hala ne yapacağını bilmeyen ama ne istediğini bilen ama yinede havayi bir kadın olarak gidiyorum...
Hayatımın en güzel yıllarında yaşadığım hatta yaşadığımız tüm sıkıntılar, acılar, üzüntüler, rahatsızlıklar geride kalarak yeni yaşamımıza başladığımızı biliyorum...
Güzel günlere, yeni ve iyi başlangıçlara adım atmadan önce, ellerim boş dört duvarında gezinerek veda ediyorum...
Herşeye rağmen bir yuva oldun, gülmelerimizden çok gözyaşlarımıza şahit olsan da...
Elveda...